Uren hangen, proberen wat te slapen
om al die emoties bij elkaar te rapen,
regelmatig schrik je wakker, met weer een stijve nek
weg van de plek waar je gisteren nog was,
waar je kinderen hebt verrast met 'grap the ball' en nog een energizer
je bent een wereld wijzer,
waar al die zwarte koppies even bij jou waren
die momenten die je altijd zult bewaren
en nooit meer kwijt zult raken
ze horen bij jouw leven, ze zitten op je huid
en gaan er nooit meer uit
die kinderen in het bos
Afrika, o Afrika, het laat je nooit meer los!
En straks weer voor je eigen klas,
misschien vind je 't wel niks
met hooguit dertig van die verwende kids
en denk je heel verwonderd:
geef mij er maar weer honderd!
(arie)
Reacties (4)